Podczas zabiegu wykorzystywane są drgania mechaniczne o częstotliwości
800 − 24 000 kHz. Efektem działania ultradźwięków na tkanki jest
działanie mechaniczne zwane „mikromasażem”, które spowodowane jest
wahaniem ciśnień wywołanych przebiegiem fali dźwiękowej. Istotną
składową ich działania jest wpływ na biochemię tkanek, co prowadzi do
ich lepszego utleniania. Zjawiska występujące w tkankach ludzkich
poddanych działaniu ultradźwięków są bardzo różne w zależności od
miejsca ich stosowania.

Metoda wprowadzenia leku za pomocą ultradźwięków. W celu wzmocnienia działania ultradźwięków, zamiast tradycyjnego środka sprzęgającego, stosuje się żel zawierający substancje czynne − przeciwzapalne, przeciwbólowe, poprawiające ukrwienie lub ułatwiające uelastycznienie blizn. Wprowadzanie ich do tkanek za pomocą ultradźwięków zapewnia szybsze i głębsze wnikanie substancji leczniczych.

Objawowe leczenie schorzeń m. in. układu ruchu i neurologicznych za pomocą różnego rodzaju prądów leczniczych. Podczas terapii wykorzystuje się do leczenia prąd stały, modulowane prądy średniej częstotliwości oraz prądy impulsowe małej i średniej częstotliwości. Przepływ elektronów przez tkanki ma wpływ na zmiany potencjałów błonowych w komórkach. Poza działaniem bezpośrednim prąd ma także znaczenie dla rozprowadzania substancji chemicznych i sygnałów nerwowych w ciele człowieka. Rodzaj prądu i jego dawka jest dobierana w zależności od leczonego schorzenia, a także wrażliwości pacjenta. Czas trwania zabiegu waha się w granicach 5−20 minut.

• prąd galwaniczny
• jonoforeza
• prądy diadynamiczne
• prądy interferencyjne
• elektrostymulacja
• tens
• prądy Kotza

Jest to przegrzewanie tkanek organizmu za pomocą pola elektrycznego lub pola magnetycznego wielkiej częstotliwości. Zabieg ten opiera się na działaniu ciepła na organizm. Ciepło wytwarzane jest wewnątrz tkanek.

Jest to leczenie zmiennym polem magnetycznym o niskiej częstotliwości. Pod wpływem tego pola jony znajdujące się w komórkach ciała ulegają przemieszczeniom, powodując hiperpolaryzację błony komórkowej. Przynosi to wzmocnienie przemiany materii, szczególnie podczas zachodzących procesów energetycznych i wzmaga wykorzystanie tlenu przez komórkę. Poprawione ukrwienie w komórce podczas działania pola magnetycznego wywołuje podniesienie ciśnienia potencjału tlenu.

Biostymulacją laserową nazywamy reakcję tkanek na naświetlanie słabą wiązką laserową o długości fali świetlnej od 630 do 1100 nanometrów (nm), co odpowiada barwom od jaskrawej czerwieni (633 nm) do tzw. bliskiej, choć już niewidzialnej, podczerwieni (1100 nm). W tym właśnie przedziale absorbcja wody i barwników zawartych w tkankach jest najmniejsza, co umożliwia głębokie (nawet do 6 cm) wnikanie światła do wnętrza organizmu i tym samym pozwala uzyskać pożądany efekt terapeutyczny.

Zabieg ten polega na obniżeniu temperatury tkanek. Celem krioterapii jest obniżenie temperatury skóry i tkanek głębiej położonych, a tym samym spowodowanie przekrwienia głębokiego okolicy poddanej zabiegowi. Krioterapia działa głównie przeciwbólowo i przekrwienie. Pod wpływem działania niskich temperatur naczynia krwionośne powierzchowne zmniejszają swoją średnicę, jednocześnie zwiększają ją naczynia krwionośne głębokie. Dzięki temu mechanizmowi uzyskujemy przekrwienie struktur głęboko ułożonych. Taki stan utrzymuje się w danej okolicy około 4 godz.

Sollux to lampa wytwarzająca promieniowanie światła podczerwonego i promieni widzialnych. Lampy te są wyposażone w komplet filtrów ze szkła koloru czerwonego i niebieskiego. Szkło koloru czerwonego przepuszcza promienie podczerwone i promienie widzialne czerwone, co ma działanie pobudzające i przeciwzapalne. Z kolei szkło koloru niebieskiego przepuszcza głównie niebieskie promieniowanie widzialne, co przynosi działanie tonizujące, uspokajające i przeciwbólowe.